Page 47 - Θρακιώτικα Παραμύθια

Στο μεταξύ, δύο παλαιστές είχαν ήδη πάρει θέση και ο πρώτος α-

γώνας ήταν έτοιμος να αρχίσει. Ο Κυριάκος παρατήρησε ότι οι παλαι-
στές, όπως αργότερα και όλοι οι υπόλοιποι, έκανα μια εντυπωσιακή εί-

σοδο στο χώρο, χτυπώντας τα χέρια τους στα γόνατα.

«Οι παλαιστές αλείφονται με λάδι πριν αγωνιστούν…»

άρχισε ο γέρος,

«…και φορούν ένα κοντό παντελόνι ως τα γόνατα, το κισπέτι.

Νικητής ανακηρύσσεται αυτός που θα καταφέρει να ρίξει τον αντί-

παλο του με την πλάτη στο χώμα».

Λίγο αργότερα, δόθηκε σήμα για να ξεκινήσει η πάλη. Το παλικάρι

παρακολουθούσε έκθαμβο. Εκείνο που τον εντυπωσίαζε ήταν ότι δεν αρ-
κούσε μόνο η δύναμη των αθλητών, αλλά έπρεπε με επιδεξιότητα και

πονηριά να χρησιμοποιήσουν τη σωστή λαβή και να ρίξουν κάτω το γλι-
στερό σώμα του αντιπάλου. Όταν ανακηρύχθηκε ο νικητής και το πλήθος

τον επευφημούσε, ο Κυριάκος είχε πάρει την απόφαση του. Αν έμελλε να

γίνει γνωστός και σπουδαίος, άξιζε πραγματικά να χρησιμοποιήσει τη δύ-
ναμη αλλά και την εξυπνάδα του στους αγώνες πάλης! Έτσι, με το καιρό,

έμαθε τα πάντα για τη πάλη. Όλες τις λαβές, κάθε μια κίνηση, όλα τα έ-

θιμα και τους κανόνες. Όταν τελείωνε από τις δουλειές στο χωράφι, το
παλικάρι μας εξασκούνταν ατέλειωτες ώρες αλλά παράλληλα συμμετείχε

και σε αγώνες. Μέρα με τη μέρα, μήνα με το μήνα, ο Κυριάκος γινόταν

όλο και καλύτερος, η φήμη του έφτανε πέρα από τη Τσατάλτζα, μέχρι τη
πόλη και ακόμα πιο μακριά. Πέρασε ο καιρός και ο Κυριάκος Αλεξανδρί-

δης φημιζόταν όλο και περισσότερο, όλο και πιο πολύ του έδειχναν σε-

βασμό οι υπόλοιποι παλαιστές. Εξαιτίας του μεγάλου ταλέντου και της
εμπειρίας του δεν τον φώναζαν πια Αλεξανδρίδη, αλλά Κυριάκος ο Πε-

χλιβάνης, γιατί τότε πεχλιβάνηδες λέγανε τους παλαιστές. Μια ηλιόλου-

Σελ. 46