Page 50 - Θρακιώτικα Παραμύθια

Ο ένας ήταν ο Κυριάκος. Προτού αρχίσει να παλεύει, έριξε μια εξο-

νυχιστική ματιά στο κοινό του. Και τότε, η καρδιά του σκίρτησε, γιατί διέ-
κρινε ανάμεσα στους θεατές την Ολυμπιάδα και τον πατέρα της. Πήρε

δύναμη γιατί σκέφτηκε ότι θα μπορούσε όχι μόνο να κερδίσει τους αγώ-

νες αλλά και τη καρδιά της αγαπημένης του. Αλλά και η Ολυμπιάδα εντυ-
πωσιάστηκε από το πόσο καλά πάλευε ο Κυριάκος, πόση δύναμη είχε, με

πόση επιδεξιότητα μπέρδευε τον αντίπαλο του. Και όταν ανακηρύχθηκε

νικητής, ήταν η πρώτη που ξέσπασε σε θυελλώδη χειροκροτήματα.

Το κοινό ακολούθησε το παράδειγμα της και τον αποθέωσε. Την ίδια

νύχτα, ο Κυριάκος συλλογιζόταν ξαπλωμένος στο κρεβατάκι στην τα-

βέρνα. Θυμήθηκε τι του είχε ζητήσει ο άρχοντας. Να γίνει διάσημος και
να τον αναγνωρίζει η κοινωνία. Όλα αυτά τα είχε καταφέρει πια. Κάθε

μια του προσπάθεια ήταν σαν ένα κομμάτι κάποιου παζλ. Και το παζλ

αυτό ήταν η φήμη! Το αποφάσισε. Θα πήγαινε στο πατέρα της Ολυμπιά-
δας και θα του ζητούσε το χέρι της κόρης του. Όμως ήθελε εκείνος να

καταλάβει ότι αυτός ήταν ο Κυριάκος Αλεξανδρίδης που τον έστειλε κά-

ποτε την προξενήτρα.

Ιδέες κλωθογύριζαν στο μυαλό του, μέχρι που κατέστρωσε το τέ-

λειο σχέδιο. Ανυπομονούσε να έρθει η επόμενη μέρα τόσο, που δεν έ-
κλεισε μάτι όλη νύχτα. Την επόμενη μέρα κίνησε για το αρχοντικό. Όταν

το είδε να ορθώνεται μπροστά του, ένιωσε ένα κόμπο στο λαιμό. Χτύ-
πησε τη πόρτα δυνατά. Άκουσε βήματα από μέσα και σε λίγη ώρα του

είχε ανοίξει μια υπηρέτρια.

«Θα επιθυμούσα να συναντήσω τον αφέντη σας. Πείτε του ότι
τον ζητάει ο Κυριάκος Πεχλιβάνης, ο παλαιστής»

είπε τραυλίζοντας. Η υπηρέτρια έφυγε και σε λίγο γύρισε και επιβε-
βαίωσε ότι ο αφέντης της ήθελε πολύ να τον συναντήσει. Έπειτα από

Σελ. 49