Page 45 - Θρακιώτικα Παραμύθια

Ο Κυριάκος ένιωσε την ελπίδα να γεννιέται πάλι μέσα του και με με-

γάλη χαρά ρώτησε τι όριζε ο άρχοντας να κάνει. Η προξενήτρα είδε την
ευθυμία στο πρόσωπό του και απάντησε συλλογισμένη:

«Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι…να γίνεις διάσημος και όλος ο
κόσμος να σε αγαπά και να σε θαυμάζει. Το ξέρω παιδί μου ότι εί-

ναι ένα δύσκολο κατόρθωμα για έναν γεωργό σαν και εσένα. Ο άρ-

χοντας το είπε για να σε παιδέψει και να παίξει μαζί σου. Μη ξε-
χνάς όμως ότι όλοι σε θαυμάζουν για την υπομονή, την επιμονή και

το θάρρος σου! Μπορεί κάτι να σκεφτείς ώστε να τα καταφέρεις!»

Η προξενήτρα μιλούσε με το χέρι στη καρδιά εκείνη τη στιγμή, και

εκείνος το κατάλαβε. Αφού την ευχαρίστησε, την αποχαιρέτησε και άρ-

χισε να σκέφτεται πως μπορεί να γίνει διάσημος, σε τι θα μπορούσε να
διαπρέψει. Περνούσαν οι μέρες και ο ήρωας της ιστορίας μας δεν είχε

ανακαλύψει ακόμη τι θα τον έκανε ξακουστό αλλά δεν απογοητευόταν.

Στο μεταξύ πλησίαζε το μεγάλο πανηγύρι και η μικρή τους πόλη θα γέ-
μιζε κόσμο. Ο Κυριάκος σκέφτηκε ότι πηγαίνοντας εκεί μπορεί να του

ερχόταν καμιά ιδέα για το πρόβλημα που τον απασχολούσε. Στο πανη-

γύρι, την Κυριακή του Θωμά, μαζεύονταν όλοι. Οι μεγάλοι μουσικοί που
έπαιζαν εύηχα τραγούδια, οι έμποροι με τη πραμάτεια τους, και το πιο

σπουδαίο, οι αθλητές. Γίνονταν όπως σε κάθε πανηγύρι αθλητικές επι-
δείξεις, και κυρίως αγώνες πάλης. Τον Κυριάκο ποτέ δεν τον έλκυε η

πάλη αλλά από περιέργεια αποφάσισε να πάει και να παρακολουθήσει έ-

ναν αγώνα.

Το απόγευμα λοιπόν, έβαλε τα καλά του, και πήγε στο πανηγύρι.

Παρατήρησε ότι υπήρχε πολύς κόσμος συγκεντρωμένος. Χώθηκε μες
στην πολυκοσμία και την οχλοβοή και σύντομα κατάφερε να βρεθεί

μπροστά στον αγωνιστικό χώρο της πάλης.

Σελ. 44