Page 49 - Θρακιώτικα Παραμύθια

Ο Κυριάκος τον ευχαρίστησε θερμά και ξάπλωσε. Αμέσως ένιωσε χαλα-

ρός και σε ελάχιστη ώρα είχε αποκοιμηθεί.

Την επόμενη μέρα ξύπνησε αναζωογονημένος. Ήταν έτοιμος για το

πανηγύρι. Καλημέρισε το ταβερνιάρη και βγήκε έξω. Ο καιρός ήταν υπέ-
ροχος και ένα απαλό ανοιξιάτικο αεράκι φυσούσε. Καθώς προχωρούσε,

παρατηρούσε τους ανθρώπους, τα σπίτια, τις αγορές και τα άλλα κτί-

σματα. Όλα συνέθεταν ένα έργο τέχνης, το κάθε τι ήταν μια πινελιά κα-
θοριστική για το σύνολο. Οι δρόμοι ήταν πλακόστρωτοι οι κάτοικοι ευγε-

νικοί και κοινωνικοί, το κάθε κτήριο ήταν ένα στολίδι.

Ο Κυριάκος δεν κατάλαβε πότε έφτασε στο πανηγύρι. Τρόμαξε όταν

είδε πόσοι πολύ παλαιστές είχαν ταξιδέψει μέχρι τη πόλη για να αγωνι-

στούν. Νέοι και μεγαλύτεροι στην ηλικία, ψηλοί και κοντοί, γνωστοί και
άγνωστοι, έμπειροι και αρχάριοι. Όλοι συζητούσαν μεταξύ τους και παι-

νεύονταν ή σχολίαζαν τους υπολοίπους. Κάποιοι είχαν σχηματίσει μεγά-

λες παρέες και μιλούσαν για τους τόπους τους.

Ο Κυριάκος μπήκε σε μια παρέα παλαιστών από τη Τσατάλτζα και

άρχισε να φλυαρεί μαζί τους μέχρι να αρχίσουν οι αγώνες. Επιτέλους έ-
νας ηλικιωμένος πα-

λαιστής μπήκε στο

χώρο και άρχισε να
προσπαθεί να διαλύ-

σει ένα πιθάρι. Μόλις
τα κατάφερε, ο ντελά-

λης είπε τα συνθημα-

τικά λόγια και κάλεσε
στον αγωνιστικό

χώρο δύο παλαιστές.

Σελ. 48