Page 126 - Θρακιώτικα Παραμύθια

Το απόγευμα, μόλις σουρούπωνε, τα «ραγκάτσια» (τα παλικάρια)

του χωριού ετοιμαζόντουσαν για τα κάλαντα . Διάλεγαν τον «Τσιότρα
μπασή» έναν δυναμικό νέο, για αρχηγό τους, που ήταν υπεύθυνος όλης

της προετοιμασίας, τον ταμία, ένα φρόνιμο και τίμιο νέο, και τον χειριστή

της «νταμούρκας» (μουσικό όργανο).

Η «νταμούρκα» ήταν ένα πήλινο αγγείο κυλινδρικού σχήματος, πολύ

εξογκωμένο στο ένα άκρο του που καλυπτόταν με δέρμα. Πρώτα πήγαι-
ναν στην εκκλησία του χωριού για να πουν το τραγούδι Χριστού και μετά

στο σπίτι του παπά για να τους δώσει την ευχή του. Έπειτα περνούσαν

απ΄ όλα τα σπίτια του χωριού, αλλά έλεγαν όλα τα τραγούδια μόνο στα
σπίτια που είχαν κορίτσια της παντρειάς. Το βράδυ μαζευόταν όλη η οι-

κογένεια για το δείπνο.

Ο προπάππος μου αρνιόταν να καθίσει στο τραπέζι. Ήθελε, όπως

και στο σπίτι του δικού του παππού να καθίσει στο σοφρά (ένα τραπέζι

στρογγυλό χωρίς πόδια).

– Έτσι καταλαβαίνεις Χριστούγεννα έλεγε.

Για αυτό οι γυναίκες στρώνανε τα «εννέα» φαγητά στο σοφρά . Όλοι

καθισμένοι γύρω από το σοφρά με ένα κουτάλι ή πιρούνι (χωρίς δικό

τους πιάτο) έτρωγαν από τα «εννέα» φαγητά. Προφανώς ο αριθμός «εν-
νέα» έχει σχέση με την Παναγία που κυοφορούσε εννέα μήνες το Θείο

βρέφος και εκείνο το βράδυ (παραμονή Χριστουγέννων) θα έφερνε στον

κόσμο.

Συνήθως τα «εννέα» φαγητά ήταν :

1) Η πίτα, για να γίνουν τα στάρια.

2) Το μέλι, για να είναι τα μέλη της οικογένειας καλοί κουβαλητές
όπως οι μέλισσες.

3) Το κρασί, για να «απλώσει» η οικογένεια σαν την κληματαριά.

Σελ. 125