Page 121 - Θρακιώτικα Παραμύθια

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά. Έπιασε μια τρομερή βροχή, με

κάτι αστραπές, που ακούγονταν σα βόμβες! Και σε λίγη ώρα το νερό έ-

φτασε μέχρι το γόνατο. Το χειρότερο όμως ήρθε ύστερα. Ο θρύλος που
ήξερε για εκείνο το κορίτσι που χάθηκε και δεν το ξαναείδε κανείς και

που το πνεύμα της φωνάζει ακόμη βοήθεια επαληθεύτηκε.

Ακουγόντουσαν απελπισμένες φωνές που σου σπάραζαν τη καρδιά

και πάνω σε ένα δέντρο ήταν το κολιέ κι ένα κομμάτι ρούχου από το κο-

ρίτσι εκείνο. Ταότε γεννήθηκαν μέσα της απορίες μήπως θα γινόταν και
αυτή σαν εκείνο το παιδί.

Δεν ήθελε να ξέρει…. Εν τω μεταξύ, στο καραβάνι πήραν χαμπάρι
ότι έλειπε η Σταματία και κάνανε μεταβολή προς το «άγριο δάσος». Όλοι

ήταν πολύ ανήσυχοι. Ευτυχώς όμως, μέσα σε πολύ λίγο χρόνο έφτασαν.

Σελ. 120