Page 67 - Θρακιώτικα Παραμύθια

13. ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ ΑΠ’ ΤΑ ΠΑΛΙΑ…!

Ένα πρωί στο παλιό σπίτι της γιαγιάς μου, ξύπνησα με ένα παρά-

ξενο όνειρο, ήμουν έκπληκτος και ξαφνιασμένος από το πόσο ζωντανό
το αισθανόμουν ακόμη! Έτρεξα να κουρνιάσω στην αγκαλιά της γιαγιάς

μου της Ευθυμίας που με μοναδική πάντα αγάπη με κράτησε σφιχτά προ-
σπαθώντας να με ηρεμήσει σαστισμένη από τη γρήγορη ανάσα μου.

«Τι έπαθες αγόρι μου γλυκό ;»

με ρώτησε.

«Γιαγιά είδα ένα παράξενο όνειρο…»

της είπα. Εκείνη χαιρόταν με τα όνειρα και της άρεσε πάντα να προ-

σπαθεί να τα εξηγήσει και να τρυπώνει μέσα στο μυαλό και τις επιθυμίες
μου, για να μπορεί πάντα να τις ικανοποιεί, με τον δικό της μοναδικό

τρόπο. Ήταν ένα χάρισμα που την έκανε τόσο μοναδική μαζί με τόσα

άλλα που είχε και που έκανα όλο το κόσμο να την αγαπά τόσο πολύ. Η
καταγωγή της από την Περίσταση της Θράκης και όλα όσα έχει περάσει

στη ζωή της ήταν μια δύναμη που πάντα θαύμαζα και αναρωτιόμουν πότε
θα μου έλεγε αυτές τις ιστορίες.

«Πες μου αγόρι μου, τι όνειρο είδες, πες μου και εγώ θα σου
πω τι σημαίνει. »

μου είπε με προσμονή και αγωνία να με ησυχάσει,

«να γιαγιάκα μου, είδα ότι ήμουν σε ένα πολύ παλιό σπίτι, χω-

ρίς καλοριφέρ και χωρίς τηλεόραση και χωρίς φαγητό και τίποτα, και
ήσουν και εσύ εκεί και έκλαιγες και ήταν λέει το χωριό του παππού

του Θεοφάνη και της γιαγιάς της Αργυρώς και εκείνοι έκλαιγαν αλλά

δεν ξέρω γιατί… γιαγιά μου, δεν θέλω να κλαίς. »

Σελ. 66