Page 33 - Θρακιώτικα Παραμύθια

Ο μπαμπάς Ανδρέας με όλους όσους προερχόταν από τη Θράκη, πήραν
το τρένο για τη Θεσσαλονίκη. Όμως τρένα δεν υπήρχαν όπως σήμερα,

έπρεπε να περιμένουν μέρες πολλές τη σειρά τους, και πολλές φορές

δεν τους χωρούσε όλους το τρένο.

Τότε πολλοί αποφάσιζαν να κάνουν τη διαδρομή μέχρι το σπίτι τους

με τα πόδια. Μεταξύ αυτών και ο πατέρας μου. Χρήματα δεν είχαν, επέ-
ζησαν χάρη στη φιλοξενία των ανθρώπων των χωριών που συναντούσαν

στο δρόμο τους. Τους έπαιρναν στα σπίτια, τους κοίμιζαν ένα, δύο βρά-

δια, τους έδιναν λίγο ψωμί και τους αποχαιρετούσαν. Η διαδρομή αυτή ή-
ταν σαν τον πόλεμο. Βροχές, λάσπες, χιόνια, πείνα, κούραση. Υπήρχε και

ο κίνδυνος να πάρουν λάθος δρόμο, γιατί οι δρόμοι τότε ήταν μονοπάτια,

χωρίς σήμανση όπως σήμερα, να ταλαιπωρηθούν, να αρρωστήσουν, να
πεθάνουν.

Σελ. 32