Page 31 - Θρακιώτικα Παραμύθια

Μετά από πολύ καιρό έφτασε στο σπίτι μας το πρώτο γράμμα από το

πατέρα μου. Ήταν υπερήφανος έλεγε για αυτό το ελάχιστο που πρό-
σφερε στη πατρίδα του. Την παρουσία του στο μέτωπο.

Αν τύχαινε και δεν γύριζε, ήθελε να είναι και εκείνοι περήφανοι για
αυτόν. Όμως ήταν σίγουρος ότι θα γύριζε, και θα γύριζε νικητής μαζί με

όλους τους Έλληνες, και τότε θα έφερνε στο γιο του σαν λάφυρο από το

πόλεμο ένα φτερό, από κάποιο καπέλο Ιταλού φαντάρου. Ένα λάφυρο νί-
κης. Το εκλεκτό σώμα των Ιταλών αλπινιστών, με τους οποίους ο Μου-

σολίνι έλεγε ότι θα πήγαινε περίπατο στην Ελλάδα, είχαν στα καπέλα

τους ένα φτερό. Για άγνωστους λόγους δεν ήρθε ποτέ στο Γιώργο όταν
γύρισε ο πατέρας μου.

Όχι γιατί δεν μπορούσε αλλά ίσως γιατί δεν ήθελε να έχει τίποτε το
εχθρικό σπίτι του. Ίσως γιατί τα βλήματα που έφυγαν από το όπλο του,

Σελ. 30