Page 32 - Θρακιώτικα Παραμύθια

δεν είχαν σκοπό να σκοτώσουν έναν άνθρωπο, αλλά απλώς ήταν χρέος

προς τη πατρίδα. Τις λεπτομέρειες αυτού του πολέμου δεν τις έμαθα
από τον πατέρα μου, αλλά από την ιστορία όταν γράφτηκε αργότερα.

Ο πατέρας μου απλά μας επιβεβαίωνε τις σκηνές που βλέπαμε στα
έργα, ή διαβάζαμε στα βιβλία. Ότι δηλαδή ο χειμώνας ήταν σφοδρός ,

πολύ χιόνι έπεφτε στα βουνά. Χιόνι που σε καλές συνθήκες ειρήνης ε-

μείς στις πόλεις το χαιρόμαστε, παίζοντας χιονοπόλεμο ή κάνοντας χιο-
νάνθρωπο. Το χιόνι εκείνο το χειμώνα ήταν θέμα ζωής ή θανάτου, νίκης

ή ήττας. Ο ανεφοδιασμός των στρατιωτών μας ήταν πολύ δύσκολος.

Πολλοί ήταν οι στρατιώτες που πέθαιναν από την ταλαιπωρία, γιατί

δεν μπορούσαν να αντέξουν το ανέβασμα στα βουνά μέσα στο πυκνό

χιόνι. Άλλοι πάθαιναν κρυοπαγήματα και εγκατέλειπαν τον αγώνα.

Ο μπαμπάς Ανδρέας άντεξε. Στα γράμματά του τους έγραφε ότι του

έλειπαν, αλλά ότι ήταν γερός, ήταν καλά. Αυτό παρηγορούσε την οικογέ-
νεια και τόνωνε το ηθικό της. Ότι θα γύριζε γρήγορα τους έγραφε και

πραγματικά γύρισε.

Ο γυρισμός όμως δεν είχε καμία σχέση με τον ενθουσιασμό του α-

ποχωρισμού. Όταν οι Γερμανοί, οι σύμμαχοι των Ιταλών μπήκαν και κα-

τέλαβαν την Ελλάδα, ο ηρωικός Ελληνικός στρατός για τον οποίο ο πρω-
θυπουργός της Αγγλίας Τσώρτσιλ σε ένα πύρινο λόγο του στη βουλή

είπε ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες και οι Έλληνες σαν ήρωες, ε-

πέστρεψε στα σπίτια του.

Σελ. 31