Page 28 - Θρακιώτικα Παραμύθια

Ο πόλεμος μας έγινε
στα βουνά της Ηπεί-

ρου, στα σύνορα με
την Αλβανία. Εκείνο

λοιπόν το φθινόπωρο

του 1940 όλες οι οι-
κογένειες που είχαν

άντρες σε αυτές τις η-

λικίες, αναστατώθη-
καν. Το πατριωτικό

αίσθημα τις έκανε που

θα έδιναν για χάρη
της πατρίδας τους, τα

πιο αγαπημένα τους

πρόσωπα. Τα παιδιά
τους, τα αδέρφια

τους, τους άνδρες
τους, τους πατέρες

τους.

Από την άλλη μεριά η αγωνία για την τύχη της ζωής των αγαπημέ-

νων τους ήταν μεγάλη. Από τη δική μας οικογένεια έφευγε ο άνδρας και

πατέρας της οικογένειας,ο πατέρας μου ο Ανδρέας. Το φθινόπωρο λοι-
πόν εκείνο στο σταθμό της Κομοτηνής όπου θα γινόταν ο αποχαιρετι-

σμός, ψιλόβρεχε. Τα φθινοπωρινά φύλλα πεσμένα κάτω, χρυσοκίτρινα,

καφεκόκκινα, στροβιλίζονται από το βροντερό αέρα, αποχαιρετώντας τα
παλικάρια που έφευγαν. Φθινόπωρο επικρατούσε και στη ψυχή της μητέ-

ρας μου Μαρίας. Την καρδιά της σαν πύρινα καρφιά την τρυπούσαν η
θλίψη, και η αγωνία για το μέλλον.

Σελ. 27