Page 29 - Θρακιώτικα Παραμύθια

Έφευγε ο προστάτης της οικογένειας, τώρα ποίος θα φροντίζει για
αυτούς ; Ευτυχώς υπήρχε ο παππούς ο Κυριάκος. Φάνηκε ότι ήταν το

πολυτιμότερο στήριγμα, στα δύσκολα χρόνια που ακολούθησαν για την
κόρη του και τον εγγονό του. Στο σταθμό η μαμά μου προσπαθεί να συ-

γκρατήσει τα δάκρυα της . Ντρέπεται κιόλας γιατί γύρω τους γίνεται

πανζουρλισμός.

Ο ενθουσιασμός όλων που έχουν μαζευτεί στο σταθμό εκδηλώνεται

με φωνές, με τραγούδια πατριωτικά, με προφητείες για λαμπρές νίκες
των Ελλήνων. Μαντίλια ανεμίζουν, ακούγονται υποσχέσεις επιστροφής

από τους στρατιώτες που φεύγουν, παρηγορητικά λόγια από τους γονείς

και τα αδέρφια των επιστρατευμένων. Η μητέρα μου κρατάει σφιχτά στην
αγκαλιά της τον τετράχρονο Γιώργο και αποχαιρετούν τον πατέρα βου-

βοί τώρα πια.

Το τραίνο έχει ξεκινήσει. Παίρνει μαζί του τη χαρά της ζωής όλων.

Σε πολύ λίγα χρόνια από το γάμο των γονιών μου, τα όνειρα τους για μια

πιο όμορφη ζωή, τα πλάκωσε η φοβέρα του πολέμου. Η αβεβαιότητα του
γυρισμού του πατέρα μου, η θλίψη και η μοναξιά από την απουσία του.

Η αγωνία για το οικονομικό τους μέλλον. Διότι οι γυναίκες της επο-
χής εκείνης στηρίζονταν ηθικά και οικονομικά στους άνδρες τους. Η επι-

στροφή από το σταθμό στο σπίτι ήταν μοναξιά, ήταν παγωνιά ψυχής, ή-

ταν θλίψη, ήταν κλάμα κρυφό και φανερό. Γιατί μια μάνα πρέπει να εμψυ-
χώνει το μικρό της παιδί. Και ο παππούς, πόσο μπορεί ένας πατέρας να

εμψυχώσει τη κόρη του σε τέτοιες δύσκολες εποχές. Η συμβολή του ό-

μως ήταν πολύ ουσιαστική. Ήταν το ηθικό και οικονομικό τους στήριγμα.

Σελ. 28