Page 118 - Θρακιώτικα Παραμύθια

– Ναι, πρέπει να το πούμε επειγόντως στη μικρή, θα την ενδιαφέρει.

– Τι λες ρε Μάρω! Αν το ακούσει θα θυμώσει ακόμα περισσότερο.

– Μην ανησυχείτε το άκουσα. Εδώ είμαι και εγώ.

– Τι ;;; Σταματία… κοίτα, δεν μπορεί να είναι τόσο άσχημα τα πράγ-
ματα.

– Όχι, όχι μη στεναχωριέσαι. Δεν πρόκειται να κάνω φασαρία…ίσα
ίσα το αποφάσισα. Δεν θα κάνω τίποτα ως ένδειξη διαμαρτυρίας. Και να

το ξέρετε όλοι σας ! Θα φύγω απ’ το καραβάνι ΘΑ ΦΥΓΩ ! Θα κατευ-

θυνθώ βορειοδυτικά. Έτσι μπορεί να βρω κάποιο μέσο να επιστρέψω πχ
κάποιο άλογο.

– Βορειοδυτικά έχει μία λίμνη…

- Τέλος πάντων, σας το λέω. Δεν θα με ξαναδείτε!

– Ρε συ, Κυριακή, δεν νομίζεις ότι παραπάει αυτή η ιστορία;

– Μην ανησυχείς Μάρω, παιδί είναι. Θα της περάσει. Τι το επικίν-
δυνο μπορεί να κάνει;Το βράδυ….

- Ανεβείτε όλοι φεύγουμε

…Λέγανε όλοι και μετρούσαν τους ανθρώπους για να σιγουρευτούν

ότι δεν λείπει κανείς. Σε λίγη ώρα ο αρχηγός του καραβανιού, τους είπε
ότι περνάνε από το «άγριο δάσος» , όπως το λέγανε, το οποίο είχε

πολλά άγρια ζώα, ξερά δέντρα, ακόμη υπήρχε κι ένας θρύλος για ένα κο-

ρίτσι που χάθηκε εκεί πριν 5ο χρόνια και τώρα κάθε βράδυ, ακούγεται η
απελπισμένη φωνή της για βοήθεια. Για αυτό τους συμβούλεψε, να μην

βγουν ούτε για λίγο έξω από το κάρο. Και για να μην υπάρξει κίνδυνος με
τα μικρά παιδιά, να τα απασχολήσουν με κάτι άλλο ή να τα βάλουν για ύ-

πνο.

Σελ. 117