Page 114 - Θρακιώτικα Παραμύθια
P. 114
– Ωχ ! Έχουμε να περάσουμε περιπέτειες….
– Και να φανταστείς την μεθεπόμενη εβδομάδα, φεύγουμε…
– Όχι! Όχι ! Όχι ! Δεν θα το επιτρέψω να συμβεί αυτό. Να φύγουμε
από τον τόπο που μεγάλωσα!
– Πως μεγάλωσες καλέ, έχεις ακόμα να μεγαλώσεις…
- Χρήστο δεν είναι η ώρα για να την κοροϊδέψεις. Δεν βλέπεις ότι
κλαίει;
– Καλά ντε, συγνώμη!…
– Λοιπόν, παιδιά, ως μεγαλύτερη σας λέω ότι είναι αργά και πρέπει
να πάμε να κοιμηθούμε. Αν δεν μας βρουν οι γονείς μας στο σπίτι, θα
τρομάξουν και θα νομίσουν ότι πάθαμε κάτι.
– Ναι, δίκιο έχεις…
- Ναι! Ναι! Σωστά, η Κυριακή έχει δίκιο. Πάμε στα σπίτια μας, άντε
γεια. Τα λέμε αύριο.
– Γεια! – Γεια !
– Καληνύχτα
– Καληνύχτα σε όλους σας και εύχομαι να βρούμε κι εμείς μια λύση
με την επαναστάτρια αδελφή μου
….Σεπτέμβριος 1924…. Μια εβδομάδα αργότερα όλοι ετοιμαζόντου-
σαν να φορτώσουν τα πράγματά τους στα κάρα. Η Σταματία και η Μάρω
όμως αρνιόντουσαν να βοηθήσουν.
– Κορίτσια γιατί δεν βοηθάτε; Όλα εμείς θα τα κάνουμε;
– Τι λες μωρέ; φεύγουμε που φεύγουμε απ’ τον τόπο που γεννήθηκα
να βοηθήσω κιόλας;
Σελ. 113
