Page 91 - Θρακιώτικα Παραμύθια

18. ΜΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Κοντιβι καλοκαιρ’ . Απού μέρις η πιθιράμ’ μι παραγγιλι ντη μ Πα-
ρασκ’ βι να πααίνου να ντη βοηθήσου στου φούρνισμα.

Του πουρνό ιτοίμασ’ κα ιγώ, ιτοίμασα κι του π’ δίμ, ‘ηνταν πιντέξ’
μηνώ, κι πήρα ντη στράτα για τση πιθιράσουμ’ του σπίτ’, που ήνταν στου

σκουλιό ντου μαχαλά. Μόλις είχι σ’κουθεί ου ήλιος κανά μπόι, όταν έφτα-

σαμι στου σπίτ’.

Η πιθιράμ’ ε’ιχι ζ’μώσι απ’ του πουρνό κι τα ψουμιά ήνταν ετ’ μα στη

πνακουτή. Ερλέχτσα ντου μικρό στου χαγιάτ’ , απάν’ στη ψάθα, ντου στέ-
ριουσα μη τρεις μαξ’ λάρις στα ντραμπαζάνια κι ντ’άφ’κα ικεί να κάνου

ντη δ’λειάμ’ γιατί ήνταν πουλύ γιαβάσκους.

Σιαπέρα απ’του χαγιάτ’ ήνταν ου φούρνος κι ακόμα σιαπέρα μια μι-

γάλ’ ασκαμνιά που έκαν’νι πουλύ νόστιμις ματζούλις. Πήρα τα πουρνάρια,

τ’ άχουσα στου φούρνου κι τά’ βανα φουτιά. Έριχνα κάθι τόσου πουρνά-
ρια ίσαμ’ να κάψ’ ου φούρνους κι να είνι έτ’μους για φούρνισμα.

Όταν ά-
σπρισι, τράβηξα

τα καρβούνια
μπρουστά μι του

σράβλιστου

κ’ύστ’ρα μη ντη
πάνα καθάρσα α-

πού κάτ’τσι στά-
χτιςν κ’ ήνταν

έτ’μους για φούρ-

νισμα. Αρχίνιψα
τότις να τραβώ

Σελ. 90