Page 87 - Θρακιώτικα Παραμύθια

στο τάμα ο φτωχός άνθρωπος πείσθηκε πως το μωρό του θα ζούσε αρ-

χοντικά, θα μορφωνόταν και συνάμα θα ζούσε καλύτερα και όλη η υπό-
λοιπη οικογένεια. Άσε που θα το έβλεπαν και κάθε μέρα, μια και δεν θα

πήγαινε και πολύ μακριά. Ο βασιλιάς πήρε το μωρό και αμέσως έβαλε το

σχέδιο του σε εφαρμογή.

Το βράδυ χωρίς να τον δει κανείς πήρε το μωρό, καβάλησε το γρή-

γορο άλογό του και πήρε τα όρη, τα άγρια βουνά για να το εξαφανίσει.
Κατά βάθος όμως ήταν καλός άνθρωπος δεν μπόρεσε να το σκοτώσει ό-

πως προσχεδίαζε. Το πέταξε σε ένα πουρνάρι πολύ μακριά ελπίζοντας

να μην το βρει κανείς. Όμως ότι γράφει δεν ξεγράφει που λέει και ο
θρακιώτικος λαός.

Το μωρό αυτό θα ζούσε και θα βασίλευε! Το βρήκαν λοιπόν κάποιοι
καλόκαρδοι άνθρωποι εκεί στην ερημιά να κλαίει πεταμένο πάνω στο

πουρνάρι, το καταλυπήθηκαν και το πήραν μαζί τους. Πήγαιναν στο βα-

σιλιά. Έπρεπε να πληρώσουν τους φόρους που είχαν καθυστερήσει. Φτά-
νουν στο παλάτι, ζητούν ακρόαση από τον μεγαλειότατο άρχοντα τους,

έχοντας μαζί τους και το παιδί.

Ο βασιλιάς το αναγνώρισε αμέσως. Πως όμως θα το πάρει από τους

χωρικούς. Πάλι το χρήμα και η πονηριά! Ρωτάει τάχα χωρίς να ξέρει. Εί-

ναι αγόρι για κορίτσι αυτό το όμορφο παιδί;

«Δεν ξέρουμε βασιλιά μου, στο δρόμο μας για εδώ το βρήκαμε

πεταμένο σε ένα πουρνάρι».

Αφού το είδαν όλοι ότι ήταν αγόρι λέει ο βασιλιάς

«Αφήστε το σε μένα μιας και ο Θεός δεν μου έδωσε γιους και

σας χαρίζω όλους τους φόρους.

Σελ. 86