Page 88 - Θρακιώτικα Παραμύθια

Χαρούμενοι οι χωρικοί μ’ αυτή την εξέλιξη, άφησαν το παιδί στο βα-

σιλιά και γύρισαν σπίτια τους. Πάλι σε σκέψεις μπήκε ο βασιλιάς. Τι να
το κάνει αυτό το παιδί για να το εξαφανίσει.

Έτσι του ήρθε μια

άλλη ιδέα. Έκανε μια

ξύλινη κάσα. Έβαλε
μέσα το αγόρι και ένα

σημείωμα που έγραφε
ότι ήταν αβάπτιστο και

πέταξε τη κάσα στο

θρακικό πέλαγος. Η θά-
λασσα παρέσυρε τη

κάσα βαθιά, εκεί όπου

ψάρευαν οι καλόγεροι.
Εκείνη τη μέρα λοιπόν

αντί για ψάρια, ψάρεψαν την ξύλινη κάσα που πέταξε στη θάλασσα ο βα-

σιλιάς. Μη ξέροντας τι να κάνουν, την πήγαν στον Ηγούμενο. Ο Ηγούμε-
νος την άνοιξε και βλέποντας το αγόρι σάστισε. Το βάφτισαν, το περι-

ποιήθηκαν και το μεγάλωσαν οι καλόγεροι το αγόρι. Το κάνουν καλογε-
ράκι. Καθώς μεγάλωνε τους έδινε χαρά τραγουδώντας, ψέλνοντας και

βοηθώντας τους στις δουλειές. Έγινε παλικάρι ξακουστό για τη γλυκιά

φωνή του. Ένας με τον άλλο οι επισκέπτες του μοναστηριού έλεγαν για
το παλικάρι με τη θεϊκή φωνή που ζούσε με τους καλόγερους που το

βρήκαν σε μια κάσα στη θάλασσα. Έτσι έφτασε και στα αφτιά του βασιλιά.

Ταίριαζε η ιστορία αυτού του παλικαριού με τη δική του ξεχασμένη

πια ιστορία. Η περιέργεια του, τον έτρωγε και δεν τον άφηνε να κοιμηθεί

Σελ. 87