Page 108 - Θρακιώτικα Παραμύθια

22. Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΙΑΣ ΘΡΑΚΙΩΤΙΣΑΣ

Μια φορά κι έναν καιρό στο Πούσιτο Ξάνθης ζούσε μία από τις πολ-
λές πολύτεκνες οικογένειες. Ο Μπαρμπα Απόστολος ο Μαυροειδής και

η φαμίλια του.

Είχαν έξι αγόρια και μια κόρη, το πιο μικρό παιδί η Αναστασούδα. Η

Αναστασούδα ήταν το χαϊδεμένο παιδί της φαμίλιας, τα αδέλφια της την

λάτρευαν, η μάνα της ήταν όλο καμάρι και ο πατέρας πίστευε πωε είχε
το πιο όμορφο κορτσούδι του ντουνιά.

Δούλευαν όλοι μαζί στα χωράφια, είχαν λιόσπορους και τα χρήματα
ήταν λιγοστά, όμως είχαν αξιοπρέπεια και όρεξη για ζωή! Τα βράδια κα-

θόντουσαν όλοι μαζί για να φάνε μετά από μια κοπιαστική ημέρα. Τα

ραγουδούσανε όλοι μαζί τραγούδια της τάβλας αλλά και χόρευαν! Τα

τραγούδια που έλεγαν ήταν :

με γελάσανε τα πουλιά,

βασίλεψε ο αυγερινός,

σ’ αυτό το αλώνι το φαρδύ
και το πιο αγαπημένο τους τραγούδι, που το έλεγαν για να πειρά-

ξουν την Αναστασούδα είναι το :

έλα Ναστασούδαμ’ κάτσε να σου πω

παράτησε το Χρήστο να σε πάρω ‘γω.

Πως να τον παρατήσουν του Μονοχολή

πουλύ μικρή με πήρε δώδεκα χρωνη.

Με τάιζε το μέλι και τη ζάχαρη…

Έτσι περνούσαν τα χρόνια και η Αναστασούδα η Μαυροειδή έγινε

δεκαπέντε χρονών, όμορφη και καλή νοικοκυρά. Ο έρωτας όμως ήρθε
και χτύπησε την πόρτα της καρδιάς της.

Σελ. 107