Page 10 - Ακολουθώντας τα ίχνη των οικογενειών στον χρόνο και τον χώρο

Τρεις κύριες Εθνοθρησκευτικές κοινότητες

Ή Δυτική Θράκη τού 1919 ήταν ένα μωσαϊκό εθνοτήτων και θρησκευτικών
κοινοτήτων, όπου η ελληνική κοινότητα κατέγραφε μια ισχυρή παρουσία, τής όποιας
ή δυναμική πολλαπλασιαζόταν εξ αιτίας τής ταχύτατα αυξανόμενης οικονομικής της
ευρωστίας.

Ή πενταετής βουλγαρική προσπάθεια για τον πλήρη αφελληνισμό τής περιο-
χής ανατράπηκε αναίμακτα μέσα στους λίγους μήνες πού διήρκεσε το διασυμμαχικό
καθεστώς.

Μόνο μετά την καταστροφή τού 1922, με την εισροή χιλιάδων Ελλήνων προ-
σφύγων και την εφαρμογή τής Ελληνοβουλγαρικής συνθήκης για την ανταλλαγή των
εκατέρωθεν μειονοτήτων, ή Δυτική Θράκη απώλεσε σέ σημαντικό βαθμό την Εθνο-
θρησκευτική της ετερογένεια.

Μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, με τη Συνθήκη του Νεϊγύ (1919), η Βουλγα-
ρία διατηρεί την μεταξύ του Δούναβη και της Ροδόπης περιοχή (Βόρεια Θράκη). Η
Δυτική Θράκη δίνεται στους συμμάχους και οργανώνεται η διασυμμαχική Θράκη.

Με την άδεια των συμμάχων, ο Ελληνικός στρατός καταλαμβάνει την Δυτική
Θράκη (14-15 Μαΐου 1920) και την Ανατολική Θράκη (Ιούλιος 1920).

1919. Γέννηση του Σπύρου Τιτόνη του Χρήστου και της Βαϊανής
στο Τάρσιο

9